Κωστής Τσαρπαλής > Λοιπά άρθρα > Καμπύλες αδιαφορίας

Καμπύλες αδιαφορίας

[In economics, an indifference curve connects points on a graph representing different quantities of two goods, points between which a consumer is indifferent. That is, the consumer has no preference for one combination or bundle of goods over a different combination on the same curve. Στα ελληνικά, μεταφράζεται ως “καμπύλες αδιαφορίας“. Στην ιατρική, χρησιμοποιούνται καμπύλες ανάπτυξης – growth charts – για να παρακολουθούμε την ανάπτυξη των μικρών παιδιών, κυρίως το βάρος και ύψος. Ενώ φαινομενικά πρόκειται για μία απλούστατη διαδικασία, είναι εντυπωσιακό το πόσο συχνά βλέπει κανείς μη ενδεδειγμένη χρήση των καμπυλών αυτών. Στο πλαίσιο μάλιστα του first do no harm, θα έλεγε κανείς ότι από το να χρησιμοποιούνται λανθασμένα, θα ήταν καλύτερα οι επιστήμονες απλά να αδιαφορούν για τις καμπύλες αυτές, να μην επηρεάζουν δηλαδή τις προτιμήσεις τους για το τι θα κάνουν με το παιδί που έχουν μπροστά τους – hence καμπύλες αδιαφορίας. Σε αντίθετη περίπτωση, συχνά αντί να αδιαφορούν για τις καμπύλες καταλήγουν – εκ του αποτελέσματος – να φαίνεται ότι αδιαφορούν για το καλύτερο συμφέρον των ασθενών τους (the patient’s best interests), κάτι που σε καμμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει την κλινική τους πράξη.]

Νέα vegan μαμά, με μικρό vegan παιδί, με τοκετό στο σπίτι, μακροχρόνιο θηλασμό, και αποφυγή εμβολιασμού έως την στιγμή της ιστορίας (βλ. παρακάτω). Μία σειρά επιλογών που θα έπρεπε να γίνονται απολύτως σεβαστές από το σύστημα υγείας (αν όχι να ενθαρρύνονται, τουλάχιστον οι περισσότερες), ακόμη κι αν κανείς διαφωνεί με μία ή περισσότερες εξ αυτών. Μία σειρά επιλογών, όμως, που αποτελούν το τέλειο αλλεργιογόνο για οποιοδήποτε σύστημα υγείας, πόσο μάλλον για το patronising ελληνικό (δημόσιο και ιδιωτικό).

Στην εποχή των κοινωνικών δικτύων, στον διάλογο για το τι συστήματα υγείας οραματιζόμαστε συμμετέχουν πολλές νέες φωνές με φρέσκες απόψεις που παλαιότερα δεν θα είχαν τρόπο να βρουν ακροατήριο. Οι επαγγελματίες υγείας δεν έχουν πλέον το μονοπώλιο στο δικαίωμα να έχουν, να εκφράζουν, και πόσο μάλλον να επηρεάζουν απόψεις, και ο ανταγωνισμός που έρχεται από τους αποκαλούμενους απλούς/μη ειδικούς ανθρώπους (lay people) προκαλεί σε πολλούς αμηχανία και σε μένα προσωπικά ένα μικρό χαμόγελο. Το “medical” twitter αποτελεί τον ηγέτη των κοινωνικών δικτύων για σοβαρού και υψηλής ποιότητας medical debate, αλλά καμμιά φορά ακόμη και σε μια μικρή καλά κρυμμένη ομάδα στο facebook, μπορεί κανείς να βρει μικρά διαμάντια.

Παρακάτω ακολουθεί το κείμενο της κ. Μελίνας Παρχαρίδου όπου περιγράφει την πρόσφατη επαφή που αυτή και η μικρή της κόρη είχαν με το σύστημα υγείας. Το κείμενο αναρτήθηκε ως σειρά μικρών σχολίων σε κλειστή ομάδα του facebook και τα αναδημοσιεύω εδώ συρραμένα και αυτούσια, κατόπιν αδείας της ίδιας της μαμάς, την οποία ευχαριστώ και πάλι και μέσα από εδώ. Θεωρώ την ιστορία εκπαιδευτική και το γράψιμό της ώριμο. Κι ένα αυθόρμητο ρητορικό ερώτημα: αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιος κανόνας ιατρικής δεοντολογίας που να έμεινε όρθιος έως το τέλος αυτής της ιστορίας; Διαβάστε και τα σχόλια/συμπεράσματα δικά σας…

Υ.Γ. Είναι σημαντικό για την κατανόηση του κειμένου να σημειώσω ότι το βάρος του παιδιού ήταν σταθερά μεγαλύτερο από το 5% και το ύψος μεγαλύτερο από το 70% των παιδιών ίδιας ηλικίας (στις αντίστοιχες “καμπύλες” ανάπτυξης).

Κωστής Τσαρπαλής



Κείμενο: Μελίνα Παρχαρίδου, Ιούνιος 2018 

Μόλις χθες επιστρέψαμε σπίτι από ένα τριήμερο στο νοσοκομείο και δεν μπορώ να σας περιγράψω την κακοποίηση που δεχτήκαμε (δεν βρίσκω άλλη λέξη να το περιγράψω) λόγω της διατροφής μας από πολλούς γιατρούς. Θα επιστρέψω με όλη την ιστορία για όποιον έχει όρεξη και ώρα να διαβάσει…

Αρχίζω λοιπόν την εξιστόρηση…

H μικρή μου, σχεδόν 20 μηνών, είναι vegan από τη γέννησή της και θηλάζει ακόμα. Είναι ένα υγιές, έξυπνο, δραστήριο παιδί που φτάνει όλα τα ορόσημα της νωρίτερα από το αναμενόμενο, όμως δεν παίρνει επαρκές βάρος, ειδικά με τις καμπύλες ανάπτυξης που υπάρχουν στο βιβλιάριό της, μιας και δεν είναι για θηλάζοντα παιδιά. Το βάρος της είναι 8.8 kg και το ύψος της 85εκ. Έτσι προληπτικά ξεκινήσαμε να κάνουμε την προηγούμενη Τρίτη αιματολογικές βιοχημικές εξετάσεις για να ελεγξουμε σίδηρο, β12 κτλ.

Αφήνω λοιπόν τη μικρή νηστική για να έχουμε σωστά αποτελέσματα και μέσα στη ζέστη φτάνουμε στο Παπαγεωργίου όπου είχαμε ραντεβού στις 6 πάρα δέκα [σημ. το απόγευμα!]. Να μην τα πολυλογώ, πέρασαν όλοι πριν από εμάς με αποτέλεσμα το παιδί να βαρεθεί. Αφού μπήκαμε για αιμοληψία της έσπασαν 3 φλέβες μετά από μισή ώρα πάλης και αποφάσισα να φύγουμε πριν γίνει σουρωτήρι το παιδί. Παρεμπιπτόντως την γρατζούνισαν κιόλας προσπαθώντας να της πάρουν αίμα. Γυρνάμε λοιπόν πίσω και κατά τις 11 αρχίζει πυρετός. Υποπτεύομαι θερμοπληξία λόγω ζέστης με έντονο κλάμα. Περίπου μισή ώρα μετά ακολουθεί εμετός και την επόμενη μέρα συνεχίζουμε με διάρροια. Καλώ τον παιδίατρό μας, μας επισκέπτεται και μας λέει για ιογενή γαστρεντερίτιδα.

Τα συμπτώματα συνεχίζουν, το παιδί χάνει όλη την ενέργεια και την όρεξή της, κοιμάται σχεδόν συνέχεια και ξανακαλώ τον παιδίατρο ο οποίος μου συστήνει ηλεκτρολύτες και προβιοτικά. Της δίνω λοιπόν και εμφανίζεται αίμα στα κακά της, οπότε Κυριακή μεσημέρι πλέον φεύγουμε για Νοσοκομείο. Εσκεμμένα δεν εμφανίζω το βιβλιάριο μιας και ο παιδίατρος έχει γράψει ότι είμαστε vegan στο βιβλιάριο, η μικρή είναι ανεμβολίαστη και έχω γεννήσει στο σπίτι, άρα γνωρίζω ότι θα “προκαλέσω”.

Μας συστήνουν εισαγωγή και μας βάζουν ένα αυτοκόλλητο σακουλάκι για να πάρουν δείγμα ούρων. Η μικρή ξανακάνει διάρροια και το λερώνει οπότε ζητάμε καινούργιο. Τρεις ώρες μετά και αφού ενοχλήσαμε το προσωπικο αρκετές φορές αποφασίζουν ότι θα βάλουν στο παιδί καθετήρα γιατί πέρασε η ώρα και χρειάζεται να πάρουν άμεσα δείγμα!!! Το βράδυ μας ξεκινάνε προληπτικά αντιβίωση για ουρολοίμωξη αφού προφανώς ο καθετήρας είναι επικίνδυνος για επιμόλυνση.

Ενώ επίσης έχω ενημερώσει για τη λήψη προβιοτικών της δίνουν και αυτοί μια δόση. Η επόμενη πάνα με περισσότερο αίμα και την επόμενη μέρα χειροτερεύει με τελείως υγρή διάρροια. Συνδυάζω τη λήψη προβιοτικών με την εμφάνιση αίματος και την επιδείνωση της διάρροιας και ενημερώνω τους γιατρούς. Η απάντηση “αυτό κανονικά βοηθάει” ήρθε με το κεφάλι όσο πιο χωμένο ανάμεσα στους σηκωμένους ώμους γινόταν.

Παράλληλα, αναγκαστικά πλέον δίνω το βιβλιάριο της μικρής και αρχίζει ο αγώνας μου να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Αρχίζουν: Γιατί είναι το παιδί vegan; Εσείς κάνετε ό,τι θέλετε, το παιδί πρέπει να τρώει! Είναι υποσιτισμένη! Άλλη μια διάρροια και θα καταλήξει! Θα μείνει καθυστερημένο! …και άλλα τόσα. Θηλάζω τη μικρή και έχουν έρθει κυριολεκτικά από πάνω μου 4 άτομα και μου επιτίθενται για τη διατροφή μας και το γεγονός ότι είναι ανεμβολίαστη. Αφού συζητάμε με τη διατροφολόγο για το τι τρώμε μια τυπική ημέρα και αναφέρει στους γιατρούς πως φαίνονται οι συνδυασμοι καλοί και το παιδί παίρνει όλα όσα χρειάζεται, η γιατρός την αγνοεί και συνεχίζει να μου λέει για έλλειψη βιταμίνης β12 και d. Της λέω για το συμπλήρωμα που παίρνουμε και πως βγαίνουμε στον ήλιο και ότι πάρα πολλά άτομα έχουν έλλειψη ανεξαρτήτως διατροφής και συνεχίζει να με αγνοεί και να μου λέει πως θα σκοτώσω το παιδί.

Τα γεύματα της μικρής ερχόντουσαν πάντα με κοτόπουλο παρόλο που ξεκαθαρίσαμε πως δεν τρώμε και ενώ άρχισαν να βγαίνουν μία μία οι βιοχημικές εξατάσεις με τα αποτελέσματα όλα στα φυσιολογικά επίπεδα, και ούτε καν στα χαμηλά φυσιολογικά επίπεδα, η γιατρός συνεχίζει το “χαβά” της και με ρωτάει αν η μικρή περπατάει και μιλάει ενώ έχω ήδη πει πως περπατάει χωρίς να στηρίζεται από πουθενά από 10 μηνών και αυτή τη στιγμή, τρέχει, χοροπηδάει, σκαρφαλώνει κάνει όρθια κούνια, και κάνει μέχρι και κανονικές κωλοτούμπες από 15 μηνών, χρησιμοποιεί περίπου 40 λέξεις κανονικά, 5 παιδικές λεξούλες του τύπου νάνι και κουκουτζά, 15 ονόματα και 5 αγγλικές λέξεις. Η γιατρός ακόμα ψάχνει να βγάλει το παιδί μου προβληματικό και είναι τόσο επιθετική που την εξετάζει και λίγο “άτσαλα”. Το παιδί είχε τρομακρατηθεί από τους γιατρούς και έκλαιγε μόλις πλησίαζαν, αυτή αντί να με αφήσει να την πάρω αγκαλιά να την κρατήσω λίγο, σήκωνε να ακούσει με το στηθοσκόπιο ενώ το παιδί ούρλιαζε.

Σα να μην έφταναν αυτά εμφανίζεται και κάποια από ένα κέντρο υγείας να μου πει για τα εμβόλια και ξεκινά νέο κυμά εκφοβισμού και επίθεσης. Από όσο ξέρω τα ιατρικά στοιχεία είναι απόρρητα, πώς ενημερώθηκε κάποια απο ένα κέντρο υγείας για τα προσωπικά ιατρικά δεδομένα του παιδιού;

Συνεχίζουμε το παραλήρημα, βάζοντας στο στόχαστρο το θηλασμό. Αφού οι εξετάσεις βγήκαν καλές, αποφάσισαν οτι το πρόβλημα είναι ο ελεύθερος θηλασμός που χορταίνει το παιδί χωρίς να πάρει τις θερμίδες που χρειάζεται και πρέπει μιας και είναι και μεγάλη πλέον να θηλάζει μόνο πρωί βράδυ. Επίσης, χωρίς έλεγχο θεωρούν ότι έχει δυσανεξία στη λακτόζη και μου λένε να της δίνω lacteeze πριν από κάθε θηλασμό.

Εκεί λοιπόν αποφασίζω ότι θα κάνω αυτό που ξέρω σαν μάνα για το παιδί μου, λέω ναι σε όλα και ταϊζω το παιδί μου και πάλι φυτικά, δεν της δίνω τα προβιοτικά που μου φέρνουν και φυσικά τη θηλάζω ελεύθερα χωρίς τις σταγόνες που μου πρότειναν. Το επόμενο πρωί, χωρίς τα προβιοτικά η διάρροια σταματάει, το παιδί βρίσκει όρεξη και αρχίζει και τρώει και μέχρι το βράδυ η μικρή μου τρέχει κρατώντας μόνη της παρακαλώ τον ορό της, τον οποίο βγάλαμε την επόμενη μέρα και πήραμε και το εξιτήριο μας!

Σε καμία περίπτωση δεν λέω πως δεν πρέπει να ακολουθούμε τις εντολές του γιατρού αλλά θα πρέπει να είμαστε σίγουροι πως ο γιατρός έδωσε αυτές τις οδηγίες έχοντας λάβει υπόψιν του όλο το ιστορικό και τις παραμέτρους που του έχουμε πει.

Τελικά η καλλιέργεια κοπράνων βγήκε αρνητική για γαστρεντερίτιδα έχουμε όμως ουρολοίμωξη για την οποία συνεχίζουμε αγωγή. Το συμπέρασμα, κολλήσαμε ιό γαστρεντερίτιδας στο Παπαγεωργίου και μετά ουρολοίμωξη στο ΑΧΕΠΑ και περάσαμε τα πάνδεινα όταν χρειαζόμασταν μόνο ορό για να επανέρθουμε.

Και δεν θα είχε συμβεί τίποτα αν αρχικά δεν πηγαίναμε για αυτή την αιμοληψία ή αν κατάφερναν να της πάρουν αίμα όπως θα έπρεπε, σαν επαγγελματίες.

Αυτά παιδιά…τα είπα! όποιος έχει κουράγιο ας διαβάσει!

Μελίνα Παρχαρίδου,

Ιούνιος 2018

Αφήστε μια απάντηση

Call Now Button
Send this to a friend