Ευθανασία

Πριν ένα χρόνο (7 Σεπτεμβρίου 2015) έγραφα για έναν ιατρό νευρολόγο στην Αμερική που με αφορμή την διάγνωση προχωρημένου μυελοδυσπλαστικού συνδρόμου, έγραφε στο JAMA ένα άρθρο με τίτλο Beliefs, όπου ξεκινούσε έναν διάλογο, έναν διάλογο για ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της ζωής, τον θάνατο. Εξηγούσε, λοιπόν, ότι μετά από χρόνια άσκησης της Ιατρικής,

Primum non nocere

Χθες στο ιατρείο, διέκοψα την αντιπηκτική αγωγή με Pradaxa (Dabigatran, κόστος αγωγής 75 ευρώ/μήνα) σε ασθενή που το έπαιρνε από 3ετίας χωρίς ικανοποιητική ιατρική ένδειξη (σύμπτωμα αναφερόμενο ως “αρρυθμίες” από την ασθενή προς την ιατρό της, μη καταγεγραμμένες). Η ασθενής το υπέμενε γιατί την είχαν ενημερώσει ότι το φάρμακο αυτό δεν πρέπει να το σταματήσει.

Εντιμότητα (ιατρών) και Αυτονομία (ασθενών)

(for English, scroll down) Το δικαίωμα του ασθενούς στην αυτονομία είναι αναφαίρετο. Τουλάχιστον στην θεωρία. Η αυτονομία του ασθενούς υπηρετείται όταν ο ασθενής ενημερώνεται έγκυρα για τα όποια οφέλη και παρενέργειες μίας προτεινόμενης θεραπείας. Μία τέτοια ενημέρωση πρέπει να στηρίζεται στην ειλικρίνεια, στην εντιμότητα. Η ίδια η σχέση ασθενούς-ιατρού πρέπει να στηρίζεται στην ειλικρίνεια και

Neurology (and medical ethics) 101: Pain (and on feeling abandoned)

Ο πόνος ως αίσθηση είναι σχετικός, όχι απόλυτος, υποκειμενικός όχι αντικειμενικός. Κάθε πόνος είναι έτσι. Δεν εξαρτάται μόνο από την ένταση και τα χαρακτηριστικά του ερεθίσματος αλλά και από την συνολική γύρω ατμόσφαιρα. Με λίγα λόγια, ένα αλγεινό ερέθισμα μπορεί να μεταφραστεί στον εγκέφαλο κάθε ανθρώπου με διαφορετικό τρόπο. Τα

For the sake of the argument

Σε κάποιες κοινωνίες το θέμα του τέλους της ζωής αντιμετωπίζεται ως σοβαρό θέμα διαλόγου, διαλόγου εντυπωμένου στον κοινωνικό τους ιστό μέσω θεσμοθετημένων πηγών έκφρασης γνώμης όπως είναι κατ’ εξοχήν τα ιατρικά επιστημονικά περιοδικά. Στην Ελλάδα, τέτοια θέματα τα αποφεύγουμε σταυροκοπούμενοι λέγοντας “μακριά από εμάς”, και αργότερα, “ζωή σε εσάς”. Αντίθετα δεν μας τρομάζουν διόλου τα

Call Now Button