Κωστής Τσαρπαλής > Ιατρική > Ιατρική Τιμή

Ιατρική Τιμή

Η έννοια Ιατρός έχει πρωτίστως αναφορές ηθικές και δευτερευόντως επιστημονικές. Η δήλωση (“Όρκος”) που εκφώνησα και κατόπιν υπέγραψα κατά την

Σύγχρονος "όρκος" του Ιατρού Πανεπιστήμιο Cambridge Αποφοίτηση Ιατρικής Σχολής
Σύγχρονος “Όρκος” του Ιατρού Πανεπιστήμιο Cambridge Αποφοίτηση Ιατρικής Σχολής

αποφοίτησή μου από την Ιατρική Σχολή του Cambridge αποτελεί έναν σύγχρονο Όρκο του Ιπποκράτη, όπως τον τροποποίησε ένα Πανεπιστήμιο με περισσότερους Νομπελίστες στην Ιατρική και Φυσιολογία από κάθε άλλο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο (μάλιστα και από πολλές Ευρωπαικές χώρες όπως η Γαλλία, ενδεικτικά). Κι όμως, ακόμη και για ένα Πανεπιστήμιο με τόση έμφαση στην Ακαδημαϊκή Αριστεία, ο κορμός του “Όρκου” αναφέρεται στο πώς ο Ιατρός θα ασκήσει το λειτούργημά του με ηθική συνέπεια (Integrity), έχοντας ως πρώτο μέλημα το βέλτιστο συμφέρον του ασθενούς. Η Επιστημονική κατάρτιση και η συνεχής εκπαίδευση του Ιατρού, σημαντικές μεν, αναφέρονται όμως συνοδευτικά. Μα και στην πράξη αυτό δεν είναι που όλοι μας θέλουμε και τιμούμε; Πάνω και πρώτα απ’ όλα είναι Άνθρωπος, λέμε για κάποιον ιατρό που εκτιμούμε και τιμούμε. Και πράγματι, αυτή είναι νομίζω η υψηλότερη τιμή που μπορεί ένας ιατρός να απολαύσει. Είναι, όμως;

Όχι για όλους. Υπάρχουν ιατροί που αναζητούν ως μέγιστη τιμή την χρηματική και μάλιστα φιλοδοξούν διακαώς να μεγιστοποιήσουν τα οικονομικά τους κέρδη. Αυτό από μόνο του θα ήταν από λίγο έως καθόλου επικριτέο καθώς είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου να επιθυμεί να έχει έναν τρόπο ζωής/lifestyle ο οποίος μπορεί να είναι ιδιαίτερα ακριβός για την συντήρησή του. Επίσης, η τιμή (χρέωσης πλέον) του κάθε ιατρού είναι και συνάρτηση παραμέτρων ποιότητας όπως της εκπαίδευσής, της εξειδίκευσης, της εμπειρίας, δηλ. της ποιότητας ιατρικών υπηρεσιών που προσφέρει συνολικά. Η διεθνής λοιπόν πρακτική είναι σε γενικές γραμμές (μιλάμε για τον ιδιωτικό τομέα υγείας κι όχι για τον δημόσιο που είναι άλλη κουβέντα) οι πιο εξειδικευμένοι και οι πιο έμπειροι ιατροί να χρεώνουν περισσότερο.

Ως εδώ καλά. Αυτό, όμως που αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα είναι η ύπαρξη μεγάλου αριθμού ιατρών οι οποίοι θέλουν να μεγιστοποιήσουν το εισόδημά τους με μη νόμιμα μέσα, με πιο διαδεδομένο αυτό της φοροδιαφυγής με το να μην κόβουν απόδειξη ή με το να “ζητούν” (εκβιάζουν μάλλον) μεγαλύτερη τιμή εάν ο ασθενής θέλει να λάβει απόδειξη. Είναι προφανές πως αυτός ο ιατρός δεν έχει ως πρώτιστο μέλημα το καλύτερο συμφέρον του ασθενούς.

Επειδή, όμως, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το παραπάνω δεν του φαίνεται τόσο προφανές, κι ότι ο ιατρός μπορεί να είναι καλός ακόμη κι αν δεν έχει γράψει ποτέ του μια απόδειξη, ας το εξετάσουμε λεπτομερέστερα. Ο ιατρός πρέπει να μπορεί να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για την υγεία μας, να κάνει το σωστό, το βέλτιστο σε κάθε δίλημμα/δυσκολία που θα συναντήσει όσο είμαστε υπό την φροντίδα του. Αυτός λοιπόν ο ιατρός, στην πιο απλή του συναλλαγή, χωρίς να μας ξέρει (από την πρώτη επίσκεψη δηλαδή), τί μας λέει με την πράξη του: Θα σου κάνω λίγο σκόντο, να κερδίσεις εσύ, να κερδίσω εγώ, και μαζί να κλέψουμε την εφορία, δηλ. όλους τους άλλους. Μας προτείνει δηλ. να ωφεληθούμε εις βάρος του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου. Έχουμε δηλ. το απόλυτο contradiction in terms, το απόλυτο παράδοξο, να βλέπουμε τον ιατρό να πράττει ανήθικα, ιδιοτελώς, και παράνομα, αλλά παρ’ όλα αυτά εμείς θέλουμε να ζούμε τον μύθο μας, ότι είναι καλός ο ιατρός, δηλ. θα κρίνει για το συμφέρον μας σε πιθανά διλήμματα που θα προκύψουν. Μα εδώ χωρίς (ιδιαίτερο) δίλημμα και πράττει ανήθικα! Ε, αυτός είναι ο ιατρός που θα μας αποφύγει εάν έχουμε πολλές ή δύσκολες απορίες, θα μας ζητήσει περισσότερα χρήματα με κάθε αφορμή και ευκαιρία, θα αρνείται να δεχτεί και να βοηθήσει αν προκύψουν επιπλοκές, μάλιστα μπορεί και να μας επιρρίψει ευθύνες ότι εμείς τις προκαλέσαμε, αυτός που τέλος πάντων θα εξαφανιστεί αν τα πράγματα “στραβώσουν” (και, δυστυχώς, συχνά στραβώνουν). Είναι άνθρωπος ατομιστής τόσο στην σχέση του με τους ασθενείς του όσο και στην σχέση του με το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Έχει πάψει να λαμβάνει απόλαυση από το να βλέπει τους ασθενείς του να βελτιώνονται και πλέον απόλαυσή του είναι να μετρά πόσα έβγαλε στο τέλος της ημέρας. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με τον ιατρό αυτόν με τί συγκρούσεις συμφερόντων λειτουργεί ανά πάσα στιγμή (π.χ. χρόνου, κόστους, και τελικά ηθικής).

Σας συστήνω να αποφεύγετε τέτοιους ιατρούς όχι γιατί κάνουν κακό στην Ιατρική κοινότητα και στην κοινωνία συνολικά (που κάνουν) αλλά γιατί κάνουν κακό στην υγεία! Τον ιατρό τον θέλουμε να μπορεί να κρίνει σωστά, ηθικά στα δύσκολα, στις επιπλοκές, κι όχι στα εύκολα, στην ρουτίνα. Μην εγκλωβίζεστε στην σχέση σας με έναν ιατρό που φέρεται ξεκάθαρα ανήθικα στην άσκηση της Ιατρικής. Μην εξορθολογίζετε την στάση σας με δικαιολογίες όπως “είναι ο καλύτερος τεχνικά”, “δεν έχω χρόνο να ψάξω για άλλον”, “είναι επείγον”. Στο τέλος της ημέρας, τι πιο αξιόπιστο κριτήριο για το πόσο καλός είναι ένας ιατρός εάν δεν είναι η ίδια του η ηθική υπόσταση ως άτομο. Αλλά και προς τους ιατρούς που ασκούν ακόμη έτσι την Ιατρική είτε συνειδητά είτα από κεκτημένη ταχύτητα, καλό είναι να θυμάστε ότι κάθε μέρα μπορεί να είναι η ημέρα που θα ξεκινήσετε πάλι το σωστό. Ούτε εσείς είστε εγκλωβισμένοι από το παρελθόν. Η επιλογή είναι για όλους (ασθενείς και ιατρούς) προσωπική και ελεύθερη.

© Κωστής Τσαρπαλής 2014

Αφήστε μια απάντηση

Call Now Button
Send this to a friend